πλωτός

-ή, -ό / πλωτός, -όν, ΝΜΑ [πλώω]

1. αυτός που πλέει, που επιπλέει στην επιφάνεια τού νερού

2. αυτός που μπορεί κανείς να τόν διαπλεύσει

νεοελλ.

φρ. α) «πλωτή δεξαμενή»

(ναυπ.) τύπος δεξαμενής για ναυπηγικές εργασίες

β) «πλωτή γέφυρα» — γέφυρα που κατασκευάζεται σε ποταμούς, ιδίως σε περίοδο πολέμου, και που αποτελείται από κοίλα στεγανά σώματα τοποθετημένα το ένα δίπλα στο άλλο, πάνω στα οποία στηρίζεται το οδόστρωμα

γ) «πλωτό νοσοκομείο» — πλοίο, ιδίως πολεμικό, με ειδικά διασκευασμένους χώρους και εξοπλισμένο με τις απαραίτητες εγκαταστάσεις και τα αναγκαία μηχανήματα και όργανα για την παροχή νοσοκομειακής περίθαλψης

αρχ.

(για ψάρι) αυτός που κολυμπά στην επιφάνεια τού νερού (ἰχθύων πλωτὸν γένος», Σοφ.)

2. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) «τὰ πλωτά»

i) τα ψάρια που μεταναστεύουν

ii) τα παρυδάτια πτηνά

3. φρ. α) «πλωτὰ ζῶα» — τα ζώα που κολυμπούν

β) «πλωτὰ ἄγραι» — η αλιεία

γ) «πλωτὸς καιρός» — εποχή κατάλληλη για πλου.